7 juli 2016

Sjef Barbiers benoemd tot hoogleraar Nederlandse Taalkunde in Leiden

Dr. Sjef Barbiers (Meertens Instituut en Universiteit Utrecht) is benoemd tot hoogleraar Nederlandse Taalkunde aan de Universiteit Leiden. Hij zal werkzaam zijn bij het Leiden University Centre for Linguistics (LUCL). Barbiers is een internationaal erkend expert op het gebied van de Nederlandse Taalkunde. Zijn onderzoeksgebied is variatie in de Nederlandse syntaxis. Barbiers’ onderzoek profiteert van het beschikbaar komen van een digitale onderzoeks-infrastructuur voor de Nederlandse taalkunde. Daarin heeft hijzelf een belangrijke rol gespeld door zijn sterke betrokkenheid bij grote onderzoeks-infrastructuur-projecten zoals SAND, Edisyn, CLARIN, Nederlab en CLARIAH. Barbiers hoopt dat deze digitale infrastructuur ook een vernieuwende bijdrage kan leveren aan het onderzoek aan LUCL en het digital humanities-initiatief van de Faculteit Geesteswetenschappen in Leiden een impuls kan geven.
 
Syntaxis
Een centraal doel van de taalwetenschap is de syntaxis van natuurlijke taal in het algemeen te begrijpen tegen de achtergrond van internationaal toonaangevende en met elkaar concurrerende theoretische modellen van de structuur van natuurlijke taal. Op het gebied van de syntaxis was de dominante hypothese die van de autonomie van de syntaxis. Deze hypothese is langzamerhand vervangen door de hypothese dat (variatie in de) syntaxis van een taal mede bepaald wordt door andere grammaticale en cognitieve modules alsmede door taalexterne factoren. Barbiers’ onderzoeksgebied probeert deze factoren en parameters van syntactische variatie beter in kaart te brengen. Zijn eigen onderzoek wordt enerzijds gekenmerkt door een taalvergelijkende component en anderzijds door systematische en grootschalige studies die kwantitatieve en kwalitatieve (theoretisch geïnspireerde) methodes combineren. De empirische basis van taalkundig onderzoek wordt hiermee enorm versterkt. 
 
Variatie in zinsbouwprincipes
Sjef Barbiers is in 1995 cum laude gepromoveerd aan de Universiteit Leiden, op de relatie tussen syntactische structuur en semantische interpretatie. Na zijn promotie werkte hij een jaar als post-doc aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Cambridge, MA (USA). Daarna bleef hij nog een aantal jaren als post-doc en later UD verbonden aan de Universiteit Leiden, voordat hij in 2000 senior researcher werd aan het Meertens Instituut in Amsterdam. In 2004 ontving hij een prestigieuze European Young Investigators (EURYI) Award en één jaar later werd hij tot bijzonder hoogleraar Variatielinguïstiek van het Nederlands benoemd aan de Universiteit Utrecht. In zijn EURYI-project heeft Barbiers onderzoek gedaan naar dialectsyntaxis in Europese talen. Barbiers is jarenlang hoofd geweest van de afdeling variatielinguïstiek van het Meertens Instituut in Amsterdam.