6 mei 2012: Massaal verdriet in tientallen dozen

6 mei 2002

Massaal verdriet in tientallen dozen

Robert Stiphout

De een zong een cd vol, de ander strikte een das om een knuffelbeer. Na de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 brachten duizenden een eerbetoon aan de politicus en oud-columnist van Elsevier op geïmproviseerde herdenkingsplaatsen. Voor zijn huis in Rotterdam, op de Dam in Amsterdam en het Mediapark in Hilversum, waar hij werd vermoord, lagen beren, bloemen, voetbalsjaaltjes, tekeningen, maar ook met Fortuyn verbonden spullen als dassen, sigaren en wijn.

Senior onderzoeker religieuze cultuur Peter Jan Margry (56) van het Meertens Instituut in Amsterdam vergaarde met toestemming van de familie Fortuyn de memorabilia. Een deel lag in de enveloppenfabriek van Fortuyns broer. Een ander deel haalde hij voor dag en dauw uit Fortuyns graf in Driehuis nadat Fortuyn naar zijn permanente graf in Italië was gebracht. ‘Mensen konden het als grafschennis zien, vandaar zo vroeg.’

In het Meertens Instituut ligt 20 meter verdriet in dozen – ook kaarten, brieven, werkjes, cd’s en video’s die aanhangers naar familie van Fortuyn stuurden. Sommigen volstonden met het adres ‘Gemeente Rotterdam. Condoleance Pim’. Ook liggen er circa 1.500 condoleanceregisters. De boodschappen zijn vaak erg emotioneel, zoals verwensingen naar politieke vijanden (‘Gooi ze uit een vliegtuig’). De meeste teksten stralen affectie uit (‘Pim we houden van je’). Er is een doos vol liefdesverklaringen van vrouwen.

Volgens onderzoeker Margry tonen de stukken dat Fortuyn door een groot deel van het publiek heilig werd verklaard. ‘Sommigen schreven Fortuyn bovennatuurlijke krachten toe, hoopten dat hij vanuit de hemel over hen en over Nederland zou blijven waken.’ Iemand legde voor hem een christusbeeld neer: Pim als messias.

Velen noemen hem in één adem met vermoorde grootheden als John F. Kennedy en Martin Luther King. Toch duurde de verering kort. Op latere herdenkingen verscheen een handjevol mensen. Uit het oog, uit het hart? Margry: ‘Toen andere politici zich zijn agenda en rol toeëigenden, was het voorbij.’

Bron: Elsevier, 5 mei 2012

www.elsevier.nl